Białystok - okolice: Tykocin

Tykocin

Jedno z bardziej znanych z historii miejsc na trasie Łomża - Białystok, niekojarzące się wyłącznie z okresem II wojny światowej. Otóż Tykocin to miasto leżące w powiecie białostockim (w województwie podlaskim rzecz jasna). Znane jest od wieków, jako miejsce pobytu polskich królów i książąt.

Prawa miejskie Tykocin otrzymał w 1428 roku, a więc zaledwie 10 lat po Łomży. Jest to miejsce atrakcyjne turystycznie, zarówno z racji swojego malowniczego położenia nad brzegami Narwi, jak i burzliwej historii i zachowanych zabytków.

Najbardziej znanym jest Wielka Synagoga, obecnie Muzeum Kultury Żydowskiej.

Pochodzący z 1642 roku budynek przypomina o czasach swojej świetności. Zachowane elementy zdobnicze i religijne wewnątrz Synagogi przywołują ducha minionej epoki i sprzyjają zadumie nad tym co było, jest i będzie.  

Fragmenty fresków, hebrajskich modlitw zachowane na ścianach przykuwają oko swoja nietuzinkowością. Szczególnie, że tylko tutaj zobaczyć można zdobienia wyobrażające zwierzęta, nie spotykane (podobno) żadnych innych judaistycznych miejscach kultu religijnego. Więcej informacji znajdziecie  tutaj.
W pobliżu Wielkiej Synagogi znajduje się muzeum, w którym podziwiać można wspaniałe, XVIII i XIX- wieczne wnętrza.

 Dokładniej po Tykocinie oprowadzą Was żółty i/albo niebieski szlak.

 Warto jednak pamiętać, że Tykocin, jak wiele miejsc na podlasiu, był swoistą mieszanką kulturową i etniczną. Stąd też poza wyraźnie odgraniczoną częścią żydowską znajdziemy tam tez zabytki chrześcijańskie. Wśród nich barokowy Kościół Świętej Trójcy.

Na placu, na przeciwko kościoła, usytuowany jest jeden z najstarszych (po Kolumnie Zygmunta III) pomnik świecki w Polsce, przedstawiającego hetmana Stefana Czarneckiego.

Obok kościoła znajduje się też kolejny zabytek, dawny Alumnat wojskowy (dom żołnierzy-weteranów z lat 1634-38), aktualnie Dom wycieczkowy.

Kierując się dalej w prawo, w kierunku mostu nad Narwią, można dojść do dawnej siedziby książęcej - tykocińskiego zamku. Pierwsze zabudowania pochodziły z początku XV wieku. Kolejni rządcy majątku rozbudowywali go zgodnie ze swoim gustem i potrzebami. 

Zamek odegrał znaczącą rolę w historii Polski. Szczególnie znany jest z czasów potopu szwedzkiego, kiedy to w warowni bronili się stronnicy Karola Gustawa. Tutaj też zmarł Janusz Radziwiłł. Po wojnie wygranej ze Szwedami zamek przeszedł w ręce, jako swego rodzaju trofeum, hetmana Stefana Czarneckiego.

Zamek został poważnie zniszczony przez pożar w roku 1734. Od tego czasu zaczął popadać w ruinę. 16 lat później Jan Klemens Branicki zarządził rozbiórkę tego, co pozostało po dawnej warowni. 

Pierwsze próby rekonstrukcji zamku zostały podjęte dopiero w latach 60 XX wieku. W 2002 r. położono kamień węgielny pod budowę domniemanych zabudowań. Docelowo zrekonstruowana budowla ma służyć jako zespół hotelowo-turystyczny.